Grieks 2.2
Πατρὸς δέ, ἦν δ᾽ ἐγώ, τίνος ἐστὶ καὶ μητρός;
‘Van welke vader,’ zei ik, ‘is hij <afkomstig>, en van welke moeder?’ -
Μακρότερον μέν, ἔφη, διηγήσασθαι·
- '<Het is> nogal lang’, zei zij, ‘om uiteen te zetten;
ὅμως δέ σοι ἐρῶ.
maar toch zal ik <het> je vertellen.
Ὅτε γὰρ ἐγένετο ἡ Ἀφροδίτη, ἡστιῶντο οἱ θεοὶ οἵ τε ἄλλοι καὶ ὁ τῆς Μήτιδος ὑὸς Πόρος.
Want toen Aphrodite geboren was, hielden de goden een feestmaal, zowel de andere <goden> als de zoon van Metis (Verstand), Poros (Vermogen).
. Ἐπειδὴ δὲ ἐδείπνησαν, προσαιτήσουσα οἷον δὴ εὐωχίας οὔσης ἀφίκετο ἡ Πενία, καὶ ἦν περὶ τὰς θύρας. Ὁ οὖν Πόρος μεθυσθεὶς τοῦ νέκταρος – οἶνος γὰρ οὔπω ἦν – εἰς τὸν τοῦ Διὸς κῆπον εἰσελθὼν βεβαρημένος ηὗδεν.
Toen ze hadden gedineerd, kwam Penia (Armoede) om te bedelen, zoals te verwachten is wanneer er een feestmaal is, en bevond zich (was) rondom de deur(en). Poros, nu, dronken geworden van de nectar – want wijn was er nog niet – was de tuin van Zeus in gegaan (ptc. aor.), en sliep <daar>, zwaar geworden <van de drank>.
Ἡ οὖν Πενία ἐπιβουλεύουσα διὰ τὴν αὑτῆς ἀπορίαν παιδίον ποιήσασθαι ἐκ τοῦ Πόρου, κατακλίνεταί τε παρ᾽ αὐτῷ καὶ ἐκύησε τὸν 160 Ἔρωτα.
Penia, welnu, omdat ze ter compensatie van haar eigen gebrekkigheid van plan was om voor zichzelf een kindje te maken met (lett. uit) Poros, ging (praes. hist.) bij hem liggen en werd zwanger van Eros.
Διὸ δὴ καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἀκόλουθος καὶ θεράπων γέγονεν ὁ Ἔρως, γεννηθεὶς ἐν τοῖς ἐκείνης γενεθλίοις, καὶ ἅμα φύσει ἐραστὴς ὢν περὶ τὸ καλὸν καὶ τῆς Ἀφροδίτης καλῆς οὔσης.
Daarom dan ook is Eros een volger en dienaar van Aphrodite geworden, omdat hij is verwekt tijdens haar geboortefeest, en tegelijkertijd omdat hij van nature een minnaar is met betrekking tot het mooie, en (omdat) Aphrodite mooi is.
Ἅτε οὖν Πόρου καὶ Πενίας ὑὸς ὢν ὁ Ἔρως ἐν τοιαύτῃ τύχῃ καθέστηκεν.
Aangezien hij dus de zoon van Poros en Penia is, bevindt Eros zich in een zodanige toestand.
Πρῶτον μὲν πένης ἀεί ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλός τε καὶ καλός, οἷον οἱ πολλοὶ οἴονται, ἀλλὰ σκληρὸς καὶ αὐχμηρὸς καὶ ἀνυπόδητος καὶ ἄοικος, χαμαιπετὴς ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτος, ἐπὶ θύραις καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος, τὴν τῆς μητρὸς φύσιν ἔχων, ἀεὶ ἐνδείᾳ σύνοικος.
Ten eerste is hij altijd behoeftig, en verre van zacht en mooi, zoals de meesten denken, maar hard en smerig en blootsvoets en dakloos; hij ligt (ptc. praes., lett: liggend zijnde) altijd op de grond en is zonder bed, hij gaat slapen (ptc. praes.) bij deuren en op wegen in de open lucht, omdat hij de aard van zijn moeder heeft, <en is> altijd een huisgenoot van gebrek.
Κατὰ δὲ αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι τοῖς καλοῖς καὶ τοῖς ἀγαθοῖς, ἀνδρεῖος ὢν καὶ ἴτης καὶ σύντονος, θηρευτὴς δεινός, ἀεί τινας πλέκων μηχανάς, καὶ φρονήσεως ἐπιθυμητὴς καὶ πόριμος, φιλοσοφῶν διὰ παντὸς τοῦ βίου, δεινὸς γόης καὶ φαρμακεὺς καὶ σοφιστής·
Maar volgens <de aard van> zijn vader, anderzijds, is hij gericht op de mooie en (de) goede dingen; hij is dapper (ptc. praes.) en voortvarend en energiek, een geduchte jager, die altijd enkele plannetjes smeedt, en begerig naar verstandigheid en daar goed in: hij streeft naar wijsheid (ptc. praes.) gedurende het hele leven, <en hij is> een geduchte goochelaar en een gifmenger en een sofist;
καὶ οὔτε ὡς ἀθάνατος πέφυκεν οὔτε ὡς θνητός, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τῆς αὐτῆς ἡμέρας θάλλει τε καὶ ζῇ, ὅταν εὐπορήσῃ, τοτὲ δὲ ἀποθνῄσκει, πάλιν δὲ ἀναβιώσκεται διὰ τὴν τοῦ πατρὸς φύσιν, τὸ δὲ ποριζόμενον ἀεὶ ὑπεκρεῖ, ὥστε οὔτε ἀπορεῖ Ἔρως ποτὲ οὔτε πλουτεῖ, σοφίας τε αὖ καὶ ἀμαθίας ἐν μέσῳ ἐστίν.
en hij is van nature niet als een onsterfelijke, noch als een sterfelijke, maar nu eens, op dezelfde dag, bloeit hij en leeft, wanneer hij goede omstandigheden treft, en dan weer sterft hij, maar hij komt weer tot leven door de natuur/aard van zijn vader, maar wat verworven wordt stroomt altijd weg, zodat Eros nooit gebrekkig is en ook niet rijk, en zich opnieuw in het midden bevindt (lett. is) van wijsheid en onwetendheid.